زبان و بوردگیم

یکی از تفریحات من که جدیدا وقت زیادی صرفش میکنم (قرنطینه هم مزید بر علت شده) بوردگیم یا همون بازی رومیزیه. یه کانال یوتوب راه‌انداختیم درباره همین فعلا اسمش بازی رومیزیه و همه چی توش آماتوریه. اگه دوست داشتید سابسکرایب کنید.اینجا!

متاسفانه بوردگیم‌های فارسی، با کیفیت نیستن. و اکثرا هم کپی‌رایت رو نقض میکنن (فقط کپی میکنن و بازی میکنن) از طرفی منم دسترسی به ایران ندارم و بوردگیم‌هام رو از اینجا میخرم. (آلمان) مشکل اینه که من آلمانی هم خیلی بلد نیستم (در حال حاضر، البته الی خیلی بهتره وضعش ازمن) و اکثر بازی‌ها اینجا آلمانی هستن. از طرفی بیتا فقط آلمانی بلده و انگلیسیش انقدر خوب نیست که بتونه بخونه همه چی رو.

اینه که همیشه درگیر این هستم که بوردگیمی رو انتخاب کنم که همه بتونیم ازش استفاده کنیم. یعنی هم ما و هم بیتا. برای پیشنهاد بوردگیم هم این خیلی برای ما که زبانمون خیلی تو بوردگیمها استفاده نمیشه مهمه. انگلیسی زبانها یا آلمانی زبانها (و زبانهایی مثل اسپانیولی، فرانسوی و ایتالیایی) معمولا مشکلی ندارن با این مساله.

برای همین من یه درجه بندی برای خودم ابداع!! کردم. تو این درجه بندی، فرض کردم که اعداد نشانه‌های قابل درک هستن و یه زبان خاص حساب نمیشن، حتی اگه از اعداد انگلیسی استفاده شده باشه. این درجه بندی از یک تا پنجه و به این صورته :

۵- کاملا قابل بازی!

این شرایط ایده‌اله. یعنی المانهای بازی هیچکدوم زبان درش نقش ندارن، و راهنمای بازی در زبانهای زیادی قابل دسترسه. بازی‌هایی مثل شطرنج، تخته‌نرد و شاید مارپله تو این دسته قرار میگیرن. این درجه خیلی معمول نیست برای بازی‌ّها.

۴- فقط راهنما

این دسته از بازیها، راهنماشون تنها قسمتیه که به دونستن زبان اون بسته احتیاج هست. روی المانهای بازی نوشته‌ای وجود نداره، یا اگر هست نقشی در کلیت بازی نداره و فقط برای قشنگی یا اطلاعات بیشتره. بازیهایی مثل Azul و Pathcwork یا Century: Spice road تو این دسته هستن. اینها صرفا راهنماشون کافیه.

۳- نیاز کم به زبان

این دسته بازیها، توشون یه سری المان (مثلا کارت یا کاشی که روش نوشته هست) به زبان احتیاج دارن، ولی احتیاج به صورت مداوم نیست. مداوم نبودن به این معنیه که اگر یک‌‌ بار در ابتدای بازی ترجمه بشن کافیه. مثلا بازی Kingdom Builder یه سری کارت قانون داره (ده تا) که شما در هر بازی سه تاش رو به صورت رندوم استفاده میکنید. این سه تا رو باید اول بازی برای همه شرح بدید (که همه بفهمن چیه قضیه) و یه نفر توی تیم باشه که بتونه اینها رو بخونه کافیه، در طول بازی هم هیچ عنصری از بازی نیاز به ترجمه نداره. بازی‌ای مثل تیکت تو راید هم اینطوره، ولی کمتر. توی این بازی، اسم شهرها به انگلیسیه، نیازی به دونستن معنی نیست و فقط باید بتونی اسم شهرها رو بخونی، ولی باز هم نیاز به دونستن الفبای زبان مقصد داره (یعنی مثلا اگه نسخه ترکیش رو بخری، باید بتونی ترکی بخونی) شاید هم بشه گفت بتونی نشونه‌ها رو تطبیق بدی. اینه که مثلا تیکت تو راید، بالاتر از ۳ میشه و کمتر از ۴. مثلا ۳.۵ :) یا مثلا 7 Wonders هم همینطوره (تا حد زیادی) و میشه بهش امتیاز ۳.۵ رو داد.

۲- نیاز مداوم به زبان

این دسته از بازیها باید زبان رو بشناسی. یعنی علاوه بر راهنما روی عناصر بازی هم نوشته هست و شما باید درک کنی نوشته‌ها رو. بعضی وقتها، عناصر عمومی هستن (مثلا کامیونیتی کارت توی مونوپولی:)، یا کارتهای Tribe توی Targi ) و شما میتونید به یه نفر که بلده و داره با شما بازی میکنه نشونش بدید و اون براتون ترجمه کنه. ولی گاهی نمیشه این کار رو کرد، چون بازی رو لو میده. مثل کارتهای Magic که با نشون دادنشون به رقیب عملا بازی رو خراب میکنی.

۱- برمبنای زبان

گاهی بازی بر مبنای زبانه. یعنی کلش وابسته به کلمات و دونستن اون زبان خاصه. مثلا Codename یه بازی‌هایی که برمبنای سوال هستن (فکر کنم یه بازی به اسم پی شوم تو ایران منتشر شده بود که اونم اینجوری بود، ندیدمش تا الان) این بازی‌‌ها رو نمیشه بازی کرد مگر اینکه ترجمه بشن.

نتیجه‌گیری!‌(حس انشا نوشتن بهم دست داد)

من به شخصه دنبال بازیهای درجه ۳ به بالا هستم. اگر بازی ای از دسته دو باشه که با ترجمشون نیازی به لو دادن بازی نباشه (شاید باید یه درجه مجزا برای این دسته درست بشه؟؟) اونها هم تو لیستم قرار میگیرن. این اطلاعات رو خیلی خوبه که در مورد بازیها داشته باشیم. من اگه بازی ای رو معرفی بکنم حتما درباره این قضیه حرف میزنم و میگم، خیلی خوب میشه اگه شما هم قصد معرفی بوردگیم دارید، لطفا این رو بگید.

اگر نظری، نقدی درباره این دسته بندی دارید کامنت بگذارید :)

comments powered by Disqus